۲ـ۳ـ۴ـ۱ـ۳٫اظهار الحق:
تالیف مرحوم شیخ رحمت هندی . مرحوم شیخ رحمت‌الله بن خلیل الرحمن هندی این کتاب را در رد بر دو موضوع در زمینه مسیحیت در پاسخ به مسیحیان نوشته است که عبارتند از موضوع نسخ و نیز موضوع تحریف . بدین شرح که بین ایشان و یکی از کشیشان معاصرش مناظره‌ای صورت می‌گیرد که حاصل آن این کتاب می‌شود. سال تالیف کتاب به ۱۲۸۰ شمسی باز می‌گردد و همراه با مناظره موجود در کتاب چهار رساله نیز وجود دارد که در آستانه در سال ۱۲۸۴ منتشر شده است.
۲ـ۳ـ۴ـ۱ـ۴٫ الملل و النحل شهرستانی:
شیخ ابو الفتح محمد بن ابو القاسم عبدالکریم بن ابی بکر احمد شهرستانی از علمای متوفای سال ۵۴۸ هجری است.
۲ـ۳ـ۴ـ۱ـ۵٫تحفه الاریب فی الرد علی اهل الصلیب:
تالیف عبد الله بن عبد الله التُرجمان. وی که خود مسیحی بوده است زمانی که مسلمان می‌شود تصمیم می‌گیرد تا آموزه‌های باطل در مسیحیت و نیز تناقضات اناجیل و دلایل نادرست عقلی و نقلی مسیحیت را مورد نقض و ابرام قرار دهد. لذا از ابتدای کتاب شروع می‌کند از محل تولد و سفرها و ماجرای اسلام آوردن خود بگوید.
شهید مطهری نیز در بخشی از کتابهای سیری در سیره نبوی، تعلیم و تربیت در اسلام، خاتمیت، جهاد و آشنایی با قرآن به بخی از شبهات مسیحیت و پاسخ آنها اشاره می‌کند. البته در برخی از آثار مؤلّفین معاصر هم تالیفات خوبی در این زمینه وجود دارد.
کتاب «نگاهی به مسیحیت و پاسخ به شبهات» تالیف آقای علی‌اصغر رضوانی نیز از آثار معاصر است که در این زمینه نوشته شده است.
۲ـ۳ـ۴ـ۲٫عکس‌العمل فرهنگی
در بعد فرهنگی، به این واقعیت توجه شده که که بخش عمده‌ای از فعالیت‌های تبشیری عرضه خدمات عام المنفعه و ارتقای سطح بهداشت عمومی، گسترش تعلیم و تربیت با تاسیس بیمارستان، درمانگاه، مدرسه و مانند آنها بوده است که بیشتر کشورهای جهان اسلام، به دلایل گوناگون، در این زمینه‌ها ضعف، کاستی و تاخیر داشته‌اند. حتی گاهی، عوام در برابر اقدامات اصلاحی برای رفع این کاستی‌ها و عقب ماندگی‌ها مقاومت می‌کردند. این در حالی است که اقدامات عام المنفعه مبشّران غالباً با مظاهری از فرهنگ غیر اسلامی و رفتارهایی مخالف با احکام دینی همراه بوده و در مواردی نیز با فرهنگ بومی سرزمین‌های اسلامی تعارض داشته و در عین حال ترویج و تبلیغ نیز می‌شده. و چه بسا در مواردی از پشتیبانی و تسهیلات حکومت‌ها نیز برخوردار بوده است. در طول تاریخ تبشیر نمونه‌هایی وجود دارد که حضور مبشران و اقدامات آنان به سلطه فرهنگی و در نهایت، تفوق دینی انجامیده و گاه زمینه‌ساز تغییر کیش، که از اهداف مبشران بوده (برای مثال در لبنان و سنگال)، می‌شده است. این امر موجب مقابله شخصیت‌های جهان اسلام با اقدامات مبشران شده است. غالب این مقابله‌ها ایجابی و بعضاً سلبی بوده است. بخشی از حرکت‌های اصلاحی جامعه اسلامی در دهه‌های اخیر و تلاش برای رفع عقب‌ماندگی‌های علمی و فنی و تاسیس مدارس جدید و بیمارستانها و تاسیس جمعیت‌های خیریه ـ که در بیشتر کشورهای اسلامی با هدایت و تایید روشنفکران و تجار و علما اداره می‌شد ـ ناظر به همین جهت‌گیری تبشیری بوده است و خصوصاً از آن جهت که حکومت‌های کشورهای جهان اسلام غالباً دغدغه کافی برای پیشرفت و ارتقای قلمروشان، با التفات به شاخص‌های لازم الرعایه دینی، نداشته و حفظ فرهنگ دینی و بومی را چندان مورد توجه قرار نمی‌داده‌اند، در خور توجه و خطیر و کارآمد به شمار می‌رفته است. گفتنی است که این اقدامات در بسیاری موارد با کارشکنی‌ها و تضییقات دولتی نیز مواجه می‌شده است.
۲ـ۳ـ۴ـ۳٫عکس‌العمل سیاسی
در بعد سیاسی مساله استعمار غربی، از گونه جدید و قدیم آن، در مد نظر محققان و عالمان و روشنفکران بوده است. سلطه تقریباً فراگیر رسمی و غیر رسمی دولت‌های غربی بر کشورها و دولت‌های اسلامی، در شرق آسیا، خاورمیانه و آفریقای شمالی و شرقی، که حاصل آن تخریب هویت دینی و فرهنگی این سرزمین‌ها و تحقیر مردم و آداب و رسوم آنان و غارت دارایی‌ها و منابع ثروت و غیر آن بوده، به رویارویی مستقیم روشنفکران و علما با ماموران کشورهای اروپایی، به ویژه دولت‌های استعمارگر انجامیده و به تبع آن، نسبت به حرکت‌های تبشیری که آگاهانه یا ناآگاهانه با مطامع استعمارطلبان همسو می‌باشد، بدبینی و نگرانی ایجاد شده است. حتی این باور در ذهن بسیاری پدید آمده که مبشّران در خدمت استعمارگرانند و دغدغه آنان بیش از آنکه تبلیغ کلمه مسیح و خدمت در راه معنویت باشد، سست کردن ایمان و عقیده مسلمانان و هموارکردن سلطه بیگانگان است. این تلقی که شواهدی نه چندان اندک در تایید آن وجود داشته و دارد، حتی در برانگیختن مواجهات کلامی و فرهنگی موثر افتاده و سبب شده که آثار و اقدامات ضد تبشیری در همه ابعاد، اساساً رنگ و بوی سیاسی بیابد. به همین دلیل در کشورهای زیر سلطه غرب، گاهی حکومت‌ها با مواجهات کلامی و فرهنگی نیز مقابله می‌کنند.
۲ـ۳ـ۵٫ پاسخی به ادّعای تبشیری‌ها درباره نقض حقوق مسیحیان در ایران
یکی از موارد مورد ادعا در تبلیغات تبشیری‌ها در ماهواره‌ها، سایت‌ها و وبلاگ‌ها ادعای نقض حقوق مسیحیان در جمهوری اسلامی ایران است. بد نیست با نگاهی کوتاه به حقوق اقلیّت‌ها در قانون اساسی ایران پاسخ مناسبی به این اتهامات داد. چرا که در قانون اساسی اندیشه‌های مترقی اسلام از جمله رعایت حقوق اقلیت‌ها به خوبی لحاظ گردیده است. حتّی در مواردی بیش از مس
| منبع فایل کامل این پایان نامه این سایت pipaf.ir است |
ل
مانان به آنها توجه شده است مانند سرانه ورزشی و تعداد نمایندگان مجلس شورای اسلامی. امّا حدود و ثغور تبلیغی آنها نیز مشخص است.
قانون اساسی کشور ما دو مرتبه در اصول ۱۳ و ۶۷ از اصطلاح اقلیت‌های دینی استفاده کرده است. در ماده ۱۳ اقلیت‌های دینی رسمی کشور را نام برده و به سه دین یهودی، زرتشتی و مسیحی محدود می‌کند و در اصل ۶۷ نیز که مربوط به سوگند خوردن نمایندگان در بدو انتخاب و نخستین جلسه مجلس است بیان می‌دارد که نمایندگان اقلیت‌های دینی با ذکر کتاب آسمانی خود ادای سوگند می‌کنند.
هر چند که اصل ۱۲ قانون اساسی دین رسمی کشور را دین اسلام و مذهب اثنی‌عشری می‌داند اما اصل ۱۳ نیز اقلیت‌های دینی رسمی کشور را ابتدا معرفی نموده و بیان می‌دارد که آنها در حدود قانون در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال مشخصه و تعلیمات دینی بر طبق آیین خود عمل می‌کنند. به هر حال چنین به نظر می رسد که در این بخش ۴ حق عمده برای اقلیت‌های دینی در کشور ما در نظر گرفته شده است.
۲ـ۳ـ۵ـ۱٫ آزادی انجام مراسم دینی:
در اصل ۱۳ قانون اساسی به آزادی انجام مراسم مذهبی تصریح شده و عملاً نیز پیروان این سه دین با داشتن کلیساها و کتیبه‌های متعدد و آتشکده‌ها، مراسم و آیین مذهبی خود را به پا می‌دارند. وجود کلیساهای مختلف در اقصا نقاط کشور بدون این که کسی متعرض آنان شود موهبتی است که قانون اساسی و مردم ما به برادران ایرانی خود هدیه داده‌اند.
۲ـ۳ـ۵ـ۲٫ تشکیل انجمن:
طبق اصل ۲۶ قانون اساسی اقلیت‌های دینی می‌توانند مطابق ضوابط دارای انجمن و جمعیت باشند. همچنین در ماده ۴ قانون فعالیت احزاب مصوب سال ۱۳۶۰ آمده است که انجمن اقلیت‌های دینی موضوع اصل ۱۳ قانون اساسی، تشکیلاتی است مرکب از اعضای داوطلب همان اقلیت دینی که هدف آن حل مشکلات و بررسی مسائل دینی، فرهنگی، اجتماعی و رفاهی ویژه آن اقلیت باشد.
هم اکنون انجمن‌ها و جمعیت‌های متعددی از اقلیت‌های دینی در سراسر کشور وجود دارند و فعالیت می‌کنند.
۲ـ۳ـ۵ـ۳٫ اجرای مقررات مذهبی خویش در احوال شخصیه:
احوال شخصیه یعنی ازدواج، طلاق، ارث و وصیت که در این مواارد، اقلیت‌های دینی مقررات مربوط به مذاهب خودشان را عمل می‌کنند و حتی اگر دعوا و مسأله‌ای در دادگاه‌های ایران مطرح باشد قاضی دادگاه طبق قواعد مسلمه مذهبی آنها، موضوع را فیصله می‌دهد. علاوه بر اصل ۱۳ قانون اساسی، ماده واحده قانون رعایت احوال شخصیه ایرانیان غیرشیعه مصوب سال ۱۳۱۲ که مفاد آن در رأی وحدت رویه شماره ۳۷ مورخ ۱۹/۹/۱۳۶۳ هیأت عمومی دیوان عالی کشور مورد حکم قرار گرفته و در مصوبه سوم تیرماه ۱۳۷۲ مجمع تشخیص مصلحت نظام نیز تحت عنوان قانون رسیدگی به دعاوی مطروحه راجع به احوال شخصیه و تعلیمات دینی ایرانیان زرتشتی، کلیمی و مسیحی مجدداً تصویب شده نیز این منظور را تأمین می‌کند. علاوه بر آن مواردی اگر امری وفق مذاهب مزبور جرم نباشد مقررات جزایی قانون مجازات در مورد آنها اجرا نمی شود، مثلاً با این که طبق مواد ۱۶۵ و ۱۷۴ قانون مجازات اسلامی خوردن شراب جرم و مستوجب هشتاد تازیانه است طبق تبصره ماده ۱۷۴ غیرمسلمان فقط در صورت تظاهر مجازات می شود و گرنه مجازاتی ندارد.
۲ـ۳ـ۵ـ۴٫ داشتن نماینده مجلس:
طبق اصل ۶۴: زرتشتیان و کلیمیان هر کدام یک نماینده و مسیحیان و آشوری و کلدانی مجموعاً یک نماینده و مسیحیان ارمنی جنوب و شمال هر کدام یک نماینده را انتخاب می‌کنند. هر چند که اصول قانون اساسی بقیه گرایش‌های دینی و اعتقادی را به عنوان دین به رسمیت نمی‌شناسد ولی طبق روح قانون اساسی و اصول متفاوت آن که بر عدم تبعیض در زمینه‌های مختلف تأکید دارد می توان بیان داشت که نظام جمهوری اسلامی به طور معمول مخالفتی با آنان ندارد و به مراسمات آنان به دیده اغماض می نگرد.
روح کلی قانون اساسی بر این نکته دلالت دارد که حقوق و آزادی‌های اساسی برای کلیه شهروندان و اتباع ایرانی در نظر گرفته شده و آنان بدون توجه به وابستگی قومی، نژادی، زبانی و حتی مذهبی در برخورداری از حقوق و آزادی‌های اساسی با هم مساوی‌اند. وجود کلمات کلی نظیر «همه»، «هر کس»، «هر ایرانی» و نظایر آن بر این نکته تأکید دارد اصول ۲۳، ۲۹، ۳۴، ۴۱، ۳۲، ۳۳، ۲۳، ۱۴ یک سلسله حقوق اساسی از قبیل تساوی در برابر قانون، محفوظ بودن جان و مال و شغل و مسکن، آزادی عقیده، انتخاب شغل، برخورداری از تأمین اجتماعی، دادخواهی، مشارکت در اداره کشور و امثال اینها را برای همه افراد در اتباع کشور و شهروندان ایرانی صرف نظر از هر نوع وابستگی قومی، زبانی و مذهبی به رسمیت می‌شناسد و همگی بدون تبعیض از این حقوق می‌توانند بهره‌مند گردند.
۲ـ۳ـ۶٫ تهدیدات رواج مسیحیت تبشیری
رواج مسیحیت تبشیری در کشورهای مسلمان به ویژه ایران اسلامی تهدیداتی را پیش روی دولت‌مردان این کشورها قرار می‌دهد که می‌تواند هزینه‌های مالی و اجتماعی فراوانی را بر مردم و حکومت‌ها تحمیل نماید.
پاره‌ای از مهمترین تهدیدها به طور خلاصه عبارتند از:
- استفاده ابزاری از مجذوبان جهت به کارگیری در سازمان‌های جاسوسی.
- شیوع تفکر دین‌گریزی و مسائل مرتبط با آن.
- افزایش مسافرت‌های قانونی و غیرقانونی اتباع جمهوری اسلامی ایران به محافل مشکوک، در کشورهای بیگانه.
- سست‌کردن پایه های اعتقادی اقشار مختلف جامعه علی‌الخصوص دانشجویان.
- دورشدن از ارزشها و آرمانهای دینی و انقلابی.
فصل سوم
تبشیر
در اینترنت
